آرشیو دروس خارج فقه آیت الله العظمی حسین نوری همدانی90-89

موضوع: حکم روزه ی کسی که عطش شدید دارد.

بحث در کتاب صوم است و بحث در این است که مفطرات روزه در صورتی روزه را باطل می کند که فرد عمدا آنها را مرتکب شود و حتی در صورت اجبار هم روزه باطل نمی شود.

مسئله ی پنجم این است که اگر روزه دار تشنه شود به طوری که اگر آب نخورد بترسد که هلاک شود واضح است که نه تنها جایز است آب بخورد بلکه واجب نیز می باشد زیرا روزه ی او با واجب مهمتری که حفظ نفس می باشد مزاحم شده است.

مسئله ی دیگر این است که روزه ی او نیز باطل می باشد زیرا او مفطری را که شرب است را عمدا و اختیارا خورده است.

مطلب سوم این است که آیا او باید تا موقع افطار از خوردن و آشامیدن امساک کند و یا آنکه به محض نوشیدن آب روزه اش باطل شده است و دیگر امساک لازم نیست. که می گوئیم او باید امساک کند.

مطلب دیگر این است که آیا حکم به وجوب امساک آیا خصوص ماه مبارک رمضان است یا آنکه در تمامی روزه ها جاری است چه واجب موسع باشد یا مضیق مثلا کسی نذر کرده است که یک روز را موسعا روزه بگیرد و همان روز به شدت تشنه شد که بگوئیم او باید آب بخورد و آن روز دیگر امساک واجب نباشد و برای ادای نذر روز دیگری را انتخاب کند و یا نه.)

ص: 1